فارسی
English
هیدروکورتیزون سدیم فسفات
طبقه بندی فارماکولوژیک: گلوکوکورتیکوئید،مینرالوکورتیکوئید
طبقه بندی درمانی: جایگزین آدرنوکورتیکوئید
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
فارماکولوژی:
اثر جایگزینی آدرنو کورتیکوئید: هیدرو کورتیزون یک آدرنوکورتیکوئید است که خواص گلوکوکورتیکوئیدی و مینرالوکورتیکوئیدی دارد.این دارو یک داروی ضد التهابی ضعیف است، ولی قدرت مینرالوکورتیکوئیدی آن به اندازه کورتیزون و دو برابر پردنیزولون است.هیدروکورتیزون(یا کورتیزون)معمولا داروی انتخابی برای درمان جایگزینی در بیماران مبتلا به بی کفایتی غده فوق کلیوی است. این دارو معمولا برای سرکوب سیستم ایمنی به کار نمی رود زیرا مقادیر مصرف آن به این منظور بسیار زیاد است و اثرات ناخواسته مینرالوکورتیکوئیدی به همراه خواهد داشت.
هیدروکورتیزون سدیم فسفات می تواند بصورت تزریق عضلانی،زیر جلدی ،وریدی یا انفوزیون وریدی در فواصل دوازده ساعتی مصرف شود. شروع اثر آهسته اما طول اثر زیادی دارد.از فرم تزریقی تنها در شرایطی استفاده می شود که از فرم خوراکی نتوان استفاده کرد.
فارماکوکینتیک:
جذب: در مصرف وریدی ، پیک اثر پس از یک یا دو ساعت ایجاد می شود.
پخش: به سرعت از گردش خون خارج شده و در عضلات ، کبد ، پوست، روده ها و کلیه منتشر می یابد. بطور گسترده به پروتئینهای پلاسما (ترانس کورتین و آلبومین ) پیوند می یابد وتنها آن مقدار از دارو که به پروتئین پیوند نیافته فعال است.آدرنوکورتیکوئید ها در شیر ترشح می شوند و از جفت عبور می کنند.
متابولیسم: در کبد به متابولیت های سوافات و گلوکونید غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: متابولیتهای غیر فعال و مقادیر کمی از داروی متابولیزه نشده از طریق کلیه و مقادیر بسیار کمی از دارو نیز از طریق مدفوع دفع می شود.نیمه عمر بیولوژیک هیدروکورتیزون 12-8 ساعت است.
موارد مصرف:
• التهاب شدید، نارسایی آدرنال
• شوک
موارد منع مصرف:
عفونتهای قارچی سیستمیک ، حساسیت بالا به اجزای این فرآورده
احتیاط:
هیدروکورتیزون سدیم فسفات در موارد زیر با احتیاط مصرف شود:
سابقه سکته قلبی، کولیت اولسراتیو، هرپس سیمپلکس چشمی،زخم گوارشی ، بیماری کلیوی، فشار خون بالا،پوکی استخوان ، دیابت، اختلالات ترومبوآمبولی،حملات تشنجی، میاستنی گراو، نارسایی قلب، سل ، کم کاری تیروئید، سیروز کبدی، تمایلات سایکوتیک.
تداخلات دارویی:
باربیتورات ها،فنی توئین یا ریفامپین در صورت مصرف همزمان با هیدروکورتیزون ممکن است اثرات کورتیکواستروئیدی این دارو را به دلیل افزایش متابولیسم کبدی ،کاهش دهند.لذا باید دوز هیدروکورتیزون افزایش داده شود.
هیدروکورتیزون ، متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلات ها را افزایش می دهد.
این دارو ممکن است موجب تشدید کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر شود. کمی پتاسیم خون ممکن است خطر مسمومیت را در بیمارانی که دیژیتال مصرف می کنند افزایش دهد.
مصرف همزمان هیدروکورتیزون با استروژن ها ممکن است کیلرانس هیدروکورتیزون را کاهش دهد.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: احساس سرخوشی ، بی خوابی ، سر درد ، رفتار سایکوتیک، تشنج، سرگیجه
قلبی-عروقی: افزایش فشار خون،ادم،آریتمی،ترومبوفلبیت،ترومبوآمبولی
پوست: تاخیر در ترمیم زخمها،آکنه ، ضایعات پوستی،استریا، شکنندگی،پرمویی
چشم: آب مروارید ، گلوکوم
دستگاه گوارش: افزایش اشتها، تهوع،استفراغ،پانکراتیت
متابولیک: کمی پتاسیم، افزایش قند خون
عضلانی-اسکلتی: توقف رشد در کودکان،ضعف عضلانی،استئوپروز
ادراری-تناسلی: بی نظمی قاعدگی
سایر عوارض: نارسایی حاد آدرنال با افزایش استرس(عفونت، جراحی ، تروما )یا قطع ناگهانی پس از دوره طولانی درمان، عدم تحمل کربوهیدرات، حالت کوشینگوئید(چاقی مرکزی)،حساس شدن به عفونت ها
نحوۀ نگهداری:
دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.
